Það var alveg ólýsanlegt og ógleymanlegt að vera í miðbænum í gær þegar silfurstrákarni okkar komu heim - og ég byrjaði strax að tárast þegar þotan flaug yfir miðbæinn - svo hrærður er maður bara. Halldór skildi nú ekki alveg þessa viðkvæmni í mér - að vera að tárast þegar þotan flaug rétt fyrir ofan hausinn á mér þarna í miðbænum - en tárin bara komu og voru í augnkrókunum á mér allan tímann sem hátíðarhöldin stóðu yfir... ég held ég eigi seint eftir að gleyma þessum degi... og langar heldur ekkert til þess
Athugasemdir
Var sko með í anda, upplifði þetta í gegnum sjónvarpið og var rosa glöð. Kveðja á þig elskan mín.
Ásdís Sigurðardóttir, 28.8.2008 kl. 14:07
Góð
Ómar Ingi, 28.8.2008 kl. 18:48
Ég var ekki einu sinni stödd þarna heldur bara heima í stofu og hágrét af stolti.... og ég er ekki íþróttatýpa!! Ég er að verða eins og Fúsi bara.
Huldabeib, 29.8.2008 kl. 13:15
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.